28 Maart 2013.
Je weet dat de dag er aan zit te komen. De dag dat er geen gruwelijk mooie blogs meer geschreven worden door Ronald Herregraven.
Maar waarom is die dag er nu al?
Op internet verschijnen ongelooflijk mooie woorden voor een bijzondere vent.
Ik kan die woorden nog niet bij benadering evenaren.
Ellen Gerritsen van de Stichting No Guts No Glory (Ronald was hier ere-ambasssadeur van, dus steun deze stichting!) heeft een recht-uit-het-hart blog geschreven
Dag Ronald
Toen mijn broer Sander, oprichter van NGNG nog leefde, had hij veel contact met Ronald. Ze deelden naast kanker ook (soms zwartgallige) humor en bakken aan kracht en positiviteit. Niet opgeven, niet zeiken, nòg meer eruit halen, er altijd voor gaan; no matter what. Samen hebben ze veel mensen gemotiveerd en geïnspireerd (en hoe mooi is dat!). No Guts No Glory, tot het bittere einde en zelfs dan nog want beiden maakten ze de beslissing regie te houden door middel van palliatieve sedatie toe te laten dienen. Daar is moed voor nodig.
(klik op de link voor het hele blog)
 |
| deze armbanden zijn te bestellen via @EllenNGNG voor €3,50 per stuk |
Ik geloof
‘Jij moet echt in mijn boek die er ooit komt. Jij hóórt erin. Mag ik jou als eerste interviewen?’
Dat mocht dus vorige maand zat ik in de trein van mijn Noordwest polder naar zijn Zuiden.
Toen ik er bijna was kreeg ik een sms van hem:
‘Regel 1 is wel; Je mag alles vragen wat je wilt. Nee dat moet.’
En nog een sms:
‘Dan zal ik nu toch maar eens een broek aan gaan trekken. Wel zo netjes.’
(klik op de link voor het hele blog)
Dank aan beide dames voor hun woorden.
Muziekliefhebbers kunnen hun steentje bijdragen aan No Guts No Glory door de aller, allerlaatste plaat van The Liszt te downloaden (met baspartijen van Ronald)
En ik? Ik maak een diepe, diepe buiging voor Ronald en zijn naasten en huil nog even verder.
ps: Ronald, zorg je er van boven nog voor dat je vrouw zo pijnloos mogelijk mag bevallen? Thanks!
