Zowel moeder als dochter zijn in een geheel nieuwe wereld terechtgekomen :-)
Een wereld waarin vriendenboekjes, speelafspraken en verjaardagsuitnodigingen centraal staan.
De eerste weken in haar nieuwe klas stonden vooral in het teken van het invullen van vriendenboekjes.
Vragen als: wat is je lievelingskleur, wat wil je later worden maar ook de meer diepgaande vraag wat is je beste fashiontip (!) werden door mij als nieuwbakken schoolpleinmoeder met verve voorgelegd aan dochter en ingevuld.
Trots op het feit dat dochter vaak als 1e (of in ieder geval bij de eerste 5) kindjes hoorde die in het boekje schrijven mocht. Dat betekende toch enige populariteit.
Uiteraard moest dochter snel een eigen vriendenboek, want ja over 30 jaar weet je niet meer wat Mees, Mick of Gijs wilden worden.
Zodra er een klasgenootje het ingevulde exemplaar in kwam leveren, was dochter alweer op zoek naar een nieuwe 'invuller' Zelden werd het boekje geopend om te kijken wat men er in had geschreven.
Naast boekjes invullen is afspreken voor mijn dochter van levensbelang. Liefst iedere dag en dan ook nog bij anderen. Thuis is het niet leuk, want dan is kleine broer er die ook mee wil spelen.
Dochter spreekt vrijwel alleen af met jongens. Een paar ervan zijn op de hoogte van broer zijn uitgebreide Thomas de Trein collectie en willen dus maar wat graag bij ons thuis afspreken :-)
1 van haar 'dates' heeft het gepresteerd om de gehele middag op zijn buik broer te helpen met de treinbaan opbouwen. Mevrouw was 'not amused' en krachttermen als Ik spreek nooit meer met je af en Jij bent echt niet meer mijn beste vriend waren niet van de lucht :-)
Soms gaat afspreken ook mis. Kind wil wel maar moet zwemmen, sport of heeft al andere dingen afgesproken.
Of een kind zegt gewoon keihard NEE tegen dochter. Als moeder moet je dan toch even slikken. Wie wil er nu niet afspreken met mijn kind?
En dan sta je daar, met een hysterisch krijsend kind dat toch echt wel af wil spreken die middag. Het moet en het zal! Stam, stamp, schreeuw, schreeuw. Ieder kind dat op zo'n moment voorbij loopt ( of ze dat kindje nu kent of niet :-) wordt toegeroepen :"HEE, WIL JIJ SPELEN?" De meeste kinderen gapen haar vreemd aan en kruipen snel achter mams of paps.
Verjaardagsfeestjes zijn nog wel de grootste sociale valkuil. Tot op heden heeft dochter nog geen verjaardagsfeestje bijgewoond van een klasgenootje.
Haar grootste vriend wilde liever alleen grote kleuters op zijn feestje, dus ondanks het feit dat ze iedere pauze onafscheidelijk zijn biedt het geen garantie op een uitnodiging.
Gelukkig was ik hierdoor meer van slag dan dochter. Zij wist nuchter te vertellen: "Volgend jaar ben ik groter en dan mag ik wel komen."
Hopelijk weet ze dit relativerende vermogen vast te houden. Zal ze kunnen gebruiken tijdens haar sociale gedrag- en valkuilen zoektocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten